Arjan Beens, Genemuiden (Milou Koele) Winnares Perpignan 2014 Stichting Marathon Noord

‘Dinie flikt het voorlopig laatste kunstje voor Arjan’
 
Op een mooie zaterdagmiddag rijden wij met een mooie delegatie van Marathon Noord (Voorzitter Ad van Heijst, sponsor en chauffeur Hennie van Doorn en ikzelf) van het pittoreske Den Ham naar het mooie Genemuiden onder de rook van Zwolle. De dag ervoor is ons het nieuws toegekomen dat de hoofdrolspeler van dit verhaal gaat stoppen met de duivensport. Wij zijn dus niet alleen benieuwd naar het verhaal over de Perpignan-overwinning, maar ook naar de beweegredenen van het stoppen met onze machtig mooie hobby. ‘Het zal geen makkelijk besluit zijn geweest,’ zeiden wij tegen elkaar, ‘en het is een verlies voor de duivensport,’ waren we al snel met elkaar eens. Aan goede liefhebbers trek je je op en zij geven de maat aan, waar je als liefhebber naar toe wilt werken en het liefst er voorbij. Zo is Arjan ook naar de top gekomen en dat is eigenlijk de enige manier om naar goede duivenspelers te kijken. Excuses zoeken voor mindere resultaten heeft geen zin. Je moet streven naar het maximale en alleen dan kun je kampioen zijn en blijven.
 
Perpignan 2014
2014 was voor Arjan Beens een heel goed seizoen. Het begon allemaal met de 1^e NPO Brive en verder kwamen allemaal goede uitslagen, zoals op Pau (4 bij de eerste 50 van de ZLU beginnende met de 23e), St. Vincent (13 prijzen van de 16 ingemande duiven), Perigueux (6^e nationaal), Marseille(26^e en 52^e nationaal), Narbonne (6 van de 12 gezette duiven bij de eerste 250 nationaal beginnend met de 24^e). De klap op de vuurpijl was Perpignan met de 1^e nationaal en natuurlijk de eerste duif van de Stichting Marathon Noord. ‘Dinie,’ de winnares was de vierde getekende op Perpignan. Dit betekent dat de eigenlijke winnares van de Marathon Noord-competitie op Perpignan gastspeelster Milou Koele is, de dochter van Willem Koele. Tijdens dit jubileumjaar kregen niet-duivensportleden de gelegenheid om met de 3^e en 4^e getekende van een deelnemer aan onze competitie deel te nemen. Dit bracht verrassende winnaars voort en hiervan was Milou er ook één. Een leuk initiatief wat niet-duivenmelkers (vaak familieleden) in aanraking bracht met onze sport of in ieder geval een stuk belangstellender maakten.

 
‘Dinie’ de winnares van Perpignan
‘Dinie,’ de glorieuze winnares van nationaal Perpignan ZLU komt uit een Inteeltzoon van de wereldberoemde ‘Sarina’ van de Gebr. Hagens. ‘Sarina’ stond op haar de vader ‘de Carcasonne’ toen de vader van ‘Dinie’ er uit kwam. De moeder, afkomstig van First Prize Pigeons, van ‘Dinie’ komt uit ‘De Ruffec’ (C & E Moorman) gekoppeld aan een zoon van ‘de Jander’ (1^e nat. Dax van Huub Kivit). Een prachtige afstamming, wat elke topduif heeft, anders komen er niet zulke resultaten uit rollen. Ze won haar nationale overwinning op een stand van 6 dagen jongen. Een stand die bij Arjan niet de voorkeur heeft, want dat zijn eieren van 10 tot 14 dagen. Als het zo uitkomt dan blijkt deze stand ook tot goede resultaten te leiden.
Dit jaar won ‘Dinie’ al de 46^e nationaal Pau en ze behaalde in het verleden nog een mooi resultaat, wat nooit in de boeken terecht is gekomen. Een aantal jaar geleden korfde de man uit Genemuiden duiven in voor Limoges (natour) bij een ander inkorfcentrum. Hier bleek een bepaalde chipring niet te pakken op de inkorfantenne. Een aantal duiven van Arjan hadden deze chipring om. Duiven die hun plaatsje voor het jaar erna hadden verdiend werden losgelaten en een paar duiven gingen als ‘invliegduif’ de mand in. Zo ook ‘Dinie!’ Op zaterdagochtend in alle vroegte kwam er een duif van Limoges. De vroegste duif van het hele stel … … maar de chipring piepte niet. Het was ‘Dinie’ die als invliegduif was ingemand. Een herinnering waar je nu om kunt lachen, omdat er niets boven een nationale overwinning gaat. En waaraan je toen al kon zien, dat er meer in zat, dan dat ze toen had laten zien.

 
De liefhebber
Arjans Beens uit Genemuiden is een begrip geworden in de duivensport. Na zijn overwinningen en prachtige series op Perigueux en Bergerac 2007 is hij niet meer weg te denken aan de top. Na 2007 is het alleen maar beter gegaan. Hij is gaan ontdekken dat zijn duiven veel meer kunnen en na een 2^e nationaal St. Vincent onder pittige omstandigheden ontdekte hij dat er nog veel meer in zit en dat in de toekomst zelfs vroege duiven op Barcelona op zijn afstand tot de mogelijkheden zouden behoren. Twee jaar terug pakte hij de 2^e nationaal Perpignan en dit jaar dus de 1^e nationaal Perpignan. Tussendoor zijn er verschillende kopprijzen behaald op de ZLU-vluchten (naast de tientallen vroege duiven op de middaglossing). Hierbij is Arjan Beens voor mij de meest complete Grote Fondspeler van de laatste jaren van Nederland zonder andere toppers als Jelle Jellema, Ko van Dommelen en Koos Steenbeek tekort te doen. De stabiliteit in zijn uitslagen het hele seizoen door is onevenaarbaar.
 
Stoppen
De week voordat wij een bezoek brachten aan Arjan is voor hem een week geweest van wikken en wegen. ‘Stoppen of doorgaan.’ Zijn jonge gezin vraagt aandacht en de ontwikkeling van zijn zoontjes wil hij graag zo optimaal mogelijk meemaken. De oudste 2 zitten inmiddels op voetbal en die vinden het leuk dat pappa komt kijken. Verder zijn ze op een leeftijd dat ze wat later naar bed gaan en dan is het niet leuk dat je vader ‘altijd’ maar in het duivenhok zit. Arjan dacht bij zichzelf: ‘Sta ik op het voetbalveld naar mijn jongens te kijken, dan ga ik denken: misschien had ik de duiven nog even naar Breda moeten brengen. Ben ik onderweg naar Breda met de duiven, dan zou ik liever op het voetbalveld staan. In die spagaat wil ik op dit moment niet komen. De laatste jaren is het goed gegaan en de prestaties waren daar na. Kom ik in die spagaat dan gaat het ten koste van beiden, het gezin en de duiven, en als je dan stopt, ben je te laat. Dan zijn de prestaties van de duiven aan het afnemen. Stoppen moet je doen als je nog ‘top’ bent. Als dat kan tenminste.’ Verder vertelde hij dat het inkrimpen van zijn grote kolonie geen optie was: ‘Je bent met 20 duiven net zo druk als met 200. Tenminste zoals ik het doe. Als het gaat om lappen en trainen. Met het laatste gaat voor mij het meeste tijd in zitten.’ ‘Het gaat best wel weer een keer kriebelen en dan begin ik weer opnieuw, maar dan heb ik in ieder geval een aantal jaar nodig om op te bouwen en in die jaren is het wel minder intensief dan nu de laatste jaren is geweest met alle zware fondvluchten. Wanneer dat is, is voor mij nog een vraag.’

 
Tot Slot
Namens de complete delegatie van Marathon Noord wil ik Arjan bedanken voor de leuke ontvangst, het open gesprek en alle eerlijkheid over zijn manier van duivenhouden en over zijn oprechtheid over het moment van stoppen. We wensen hem alle geluk en plezier toe in het tijdperk zonder duiven en veel genot van zijn gezin en het voetballen van zijn jongens.
Op de terugreis richting Ede waren wij het snel met elkaar eens: Begrijpelijk als je zo’n jong gezin hebt, met jongens die voetballen, dat je (waarschijnlijk tijdelijk) stopt om van de ontwikkeling van je kinderen volop mee te maken. En de duivensport een tijdje vanaf de zijlijn bekijken geeft ook weer nieuwe invalshoeken. Arjan tot ziens en nogmaals bedankt.
 
Jaco van Nieuwamerongen

<<< Terug