Je moet het maar doen jaar in jaar uit presteren op het hoogste niveau. Vanzelfsprekend is het zeker niet en het ene jaar is het andere ook niet maar kijk de historie er maar op na. Comb. Bosman uit Doetinchem is al jaren een combinatie waar je rekening mee moet houden. Ook bij Marathon Noord kan John terugkijken op een lange historie. In 2008 waren ze al 1e kampioen Middaglossing en was hun “Jory” winnaar van de Hans Eijerkamp bokaal (beste duif middaglossing) In 2013 was de 05-438 de beste duif op de ochtendlossing over drie jaar bij SMN. In 2019 werden ze 2e kampioen middaglossing en was ‘Evert’ de beste duif op de middaglossing van 2019. En nu in 2021 pakt ‘Evert’ de titel beste duif middaglossing over 3 jaar. Ik kan me niet herinneren dat er al eens eerder iemand is geweest die alle titels bij de duifkampioenschappen heeft gewonnen.
Achter het huis bij John staat het vijftien meter lange dumo tuinhok voor de uit ruim 50 koppels bestaande vliegploeg. De kwekers zijn gehuisvest bij zijn moeder. Zoals altijd is er in februari gekoppeld en eind maart zijn alle jongen eraf gezet. Begin april stonden de duiven al op totaal weduwschap. Vervolgens zijn de duiven elke week met de afdelingsvluchten mee geweest. De eerste weken zijn er helaas teveel goede duiven verspeeld. Duiven welke al bewezen kopprijzen hadden gevlogen. Een enorme aderlating dus. Tijd om mee te doen aan extra africhtingsvluchten heeft John overigens niet. De duiven trainen goed en dat 2x per dag. Schoonmaken gebeurt enkel in de ochtend. Het hele jaar rond krijgen de duiven Beyers -Koopman All-in-one en af en toe Super Energy. Bij thuiskomst hebben ze de beschikking over licht verteerbaar voer. De focus in het seizoen ligt bij de oude duiven dit zorgt er wel voor dat het bij de jonge duiven allemaal net niet is zoals het zou moeten. Dat gaat vanaf volgend jaar veranderen zegt John want hierdoor ben ik denk ik teveel jonge duiven kwijt geraakt.
Als jonge duif is ‘Evert’ de gewone jonge duivenvluchten mee geweest. Als jaarling was het nog even wennen: Op Periqueux te laat en vanaf Orange kwam hij zelfs 2 weken later thuis. Toch mocht ‘Evert’ blijven. In 2018 kwamen de prestaties: Periqueux een 22e NPO. Orange een 31e en vanaf wederom Periqueux een 36e NPO. Al met al als 2-jarige 3 kopprijzen onder extreem zware omstandigheden en hiermee werd ‘Evert’ destijds 16e marathonduif van Nederland. In 2019 won ‘Evert’ een 30e, 22e en een 307e nationaal (Sector 3). Hiermee werd hij de beste duif op de middaglossing van 2019 bij SMN. In 2020 was het opnieuw 2x raak met een 118e Afd. 9 en een 29e op Bergerac 1. En dit seizoen werd er heel knap gestart met een 7e Nat. SIII vanaf St.Vincent. Op Dax ook prijs maar van de snelle Bergerac miste hij zijn prijs. In 3 jaar tijd 7x raak en allemaal vluchten met een snelheid van rond 950 mpm of zelfs nog minder. De 8e vlucht Bergerac ging het voor de ervaren ‘Evert’ te snel en ging hij niet mee met de honderden nachtvliegers maar arriveerde hij dus gewoon de volgende ochtend fris en fruitig weer om 10.25 uur op het hok.
In de afstamming van ‘Evert’ vinden we de oude lijnen van John terug, o.a zijn 17e nat. Barcelona duivin, de rode lijn van zijn duivenmaat Henk van Til, Jory en de Vale (vader van 1e NPO Aurillac 2015 en 1e NPO Periqueux 2016). Op het hok valt ‘Evert’ niet echt op. Het is een rustige doffer. Wel is opvallend dat hij met John meeloopt alle 4 afdelingen door om de pinda’s mee te eten. Begin mei verspeelde John de vaste duivin van ‘Evert’. Vervolgens had hij de keuze uit 2 andere duivinnen om tegen aan te lopen. Of het aan de nieuwe liefde lag, de extra broedbak wie zal het zeggen. De zware omstandigheden op St.Vincent waren hem in ieder geval op het lijf geschreven en de 7e Nationaal was natuurlijk dit jaar een topprestatie van formaat. Na de beste te zijn geweest in 2019 nu dan de beste over de laatste 3 jaar bij SMN. Een betere doffer kun je niet hebben zegt hij zelf.
John bedankt en tot zaterdag 23 oktober dan mag je wederom op het podium verschijnen bij SMN.
Auteur
Mike Freriks