Weblog John van Klink, terugblik op 2020

Hallo allemaal.

Laat ik beginnen met jullie allemaal een goed en gezond 2021 te wensen. Ik hoop dat het komende jaar er heel anders uit gaat zien als afgelopen jaar. Vooral op het gebied van gezondheid voor iedereen, en ik hoop dan ook dat we het hoofdstuk Corona zo snel mogelijk achter ons kunnen laten.

Zo en nu over de duiven. Het afgelopen jaar is voor mij een jaar om wat de duiven betreft snel te vergeten.
Niet dat dit de schuld is van de duiven, nee ik heb het zelf verkeerd aangepakt. We kregen allemaal te maken met de corona regels. En dus uitstel van het vliegprogramma.

Niemand die wist wanneer, en of we wel zouden gaan vliegen. Iedereen ging op zoek naar een manier om hier mee om te gaan. Ik besloot om de duiven gewoon half maart te koppelen, en ze daarna op weduwschap te laten komen en af te wachten. Ik zou dan “als er toch nog gevlogen ging worden” kijken of ik ze nog een keer op eieren te laten komen, of niet. Toen de duiven eigenlijk nog maar net gescheiden waren kwam het verlossende bericht dat we toch nog gingen vliegen. Ik besloot om de vliegers dan maar weer te koppelen, om ze op drijven en eieren in te spelen om daarna toch het weduwschap op te starten. Nou: daar ging ik dus de fout in.

Ik had gehoopt dat ze nog niet aan de pennenrui zouden beginnen, door ze maar kort op de eieren te laten. Nou daar ging het mis, want of het aan het warme weer lag weet ik niet maar ik vond voor de eerste eieren al de eerste pennen in het hok. En daar gingen de duiven stug mee door. Het resultaat was dat ik bij de eerste grote vlucht; voor mij Pau; er al meerdere duiven zaten die hun derde pen al gegooid hadden.
Het viel nog niet mee om vijf duiven te vinden voor Barcelona die nog meer dan 7 oude pennen hadden staan.

Ik heb daarna nog de moed gehad om toch alle jaarlingen naar Agen van de Z.L.U. te spelen. Ondanks dat erbij waren die hun vierde pen al gegooid hadden. Ik kreeg ze gelukkig redelijk naar huis. Ik begon met de 36e in het inkorfcentrum, en had er s ’avonds 10 van de 13 thuis. De andere dag kwamen er nog 2 en de laatste heb ik niet meer gezien.
Dat was wel een van de veel belovende doffers die ik op het oog had, maar ja dat zal je altijd zien. Na  Agen heb ik maar gauw een punt achter het seizoen 2020 gezet, want ik kon er geen een meer vinden die nog goed in de pennen zat.

Nu kan ik tenminste nog zeggen dat ik een mooie koppel duiven heb zitten voor het seizoen 2021. Ook voor de jaarlingen race van komend jaar heb ik er nog 3 van de vier zitten. Ik kijk dus met goede moed uit naar het komend vliegseizoen.

Op vrijdag 15 januari ’21 ga ik de 4  kweekkoppels koppelen samen met een voedster koppel die de eerste eieren van de “BONTE LOUIS” onder  geschoven krijgen. De vliegers ga ik pas na half maart koppelen om ze een jong groot te laten brengen. Dan zit wat mij betreft het jonge duivenhok weer vol genoeg, en kan het vliegseizoen beginnen. Ik hoop en verwacht dat dat ook gewoon kan beginnen, al is het maar dat het nog volgens het Corona protocol moet. We weten nu hoe het moet, maar wat nog veel belangrijker is: Ik weet nu hoe het niet moet.

De duiven zitten er klaar voor en verkeren in prima gezondheid. Ze vliegen graag, en hebben dus het geluk dat ik ze gewoon de hele winter lekker af en toe buiten kan laten vliegen. Gelukkig heb ik hier niet al te veel last van de roofvogel, al hoewel  ik vorige week plotseling toch een duivin moest missen.

Goed hier ga ik het weer even bij laten. Het was deze keer niet zo een heel erg positief verhaaltje, maar ik ben er zeker van dat dat een volgende keer weer helemaal goed gemaakt gaat worden. Dus voor nu zeg ik nog een keer: Allemaal de beste wensen voor het nieuwe jaar.

Blijf gezond, en geniet van de duiven.

John.

<<< Terug