Archie en mijn duivenkennis.

Kennis en kunde, ervaring, intuïtie, folklore en wetenschap, allemaal factoren die met “duivenkennis” te maken hebben.
Wat bij de doorsnee duivenmelker (waar ik mezelf ook toe reken) de doorslag geeft, is, denk ik, in de eerste plaats de folklore en in de laatste plaats de wetenschap.   Reden hiervoor is dat we het meest van elkaar leren. Zowel de zin, als de onzin.

Een mooi voorbeeld van mijn zoektocht naar kwaliteit bij de selectie van duiven is mijn Archie . Heb hem die naam gegeven omdat hij zo sterk lijkt.      (Duif van staal)
Archie, geen mooie duif, maar er mankeert eigenlijk weinig aan. Ware het niet dat hij wat groot is en een erg korte slagvleugel heeft (zijn laatste slagpen reikt niet eens tot aan de zwarte band in zijn staart.
Archie is als jong bijna niet ingespeeld en ging als jaarling ongeveer 10 keer mee op vitesse en midfond vluchten. Hij liet zich goed zien op een vervelend zware midfond vlucht, waarvan hij redelijk vroeg (voor een overnachter) en onaangedaan op het hok terugkeerde.
 Die korte slagvleugel was ik allang weer vergeten, totdat ik een melker op visite kreeg die mij direct wees op dit mankement.
 
                                         Achie  als jaarling.

Nee, ieuk vond ik dat niet, maar ik moest hem gelijk geven.

Na de rui heb ik hem weer eens in handen genomen en ja hoor, hij had nog steeds een opvallend korte slagvleugel. Bij nadere inspectie bleek hij ook een opvallend lange voorarm te hebben. Deze tegenstrijdigheid zette mij aan het denken. Hoe is dit toch mogelijk? Klopt dit wel? Totdat ik de (mogelijke) verklaring vond. Bij een vleugel met een relatief lange voorarm, zal de gehele vleugel -en dus ook de slagvleugel- in rust en in opgevouwen toestand langs het lichaam liggend, meer richting schouderbladen “getrokken” worden dan  een vleugel met een korte voorarm. Zou het dit het verschil kunnen maken?
Wat raar eigenlijk dat ik in dit verband nooit iets gehoord heb over deze ogenschijnlijke tegenstrijdigheid. (er is in het verleden al zoveel over vleugels geschreven en ik heb het nog allemaal gelezen ook). Blijft staan, dat we het allemaal maar niks vinden zo’n korte slagvleugel.
Of is het allemaal toch bullshit deze “vleugelkennis”? 

Ondertussen is mij duidelijk geworden dat je het allemaal niet hoeft te weten en dat deze “kennis’ niet belangrijk is voor een goede selectie. Ik zal Archie goed in de gaten houden maar hij mag blijven.

 
Archie nu,  als 3 jarige.

Door Archie  herinner ik me een discussie uit het verleden, over korte- en lange voorarmen bij Marathonduiven; met Jaco van het Marathonduiven journaal.
Mijn voorkeur was, een niet te korte vooram en zijn voorkeur stond hier haaks op. Hij zag het liefst een zo kort mogelijke voorarm. Ieder van ons had zo zijn argumenten, maar hij zette zijn argumenten kracht bij door te stellen dat hij regelmatig bij Jelle Jellema kwam. Samen hadden ze hier vaak over gesproken en Jelle dacht er precies zo over als hij.
Nou ja, dan val je wel even stil, want:  wie durft er tegen de mening van het fenomeen uit Nijverdal in te gaan? 

Helaas ben ik nooit bij Jelle geweest, maar toevallig weet ik dat hij nog een andere vriend heeft, wiens mening hij nog veel belangrijker vindt, en die vriend is de reismand. Tja, dan houdt alle theorie op.
Hoe een duif in de praktijk presteert dat geeft natuurlijk de doorslag. Dit verklaart ook waarom Jelle eigenlijk zo weinig “mooie duiven” heeft. Hij zegt ook: “ een goede duif wordt vanzelf mooi” en laat dat nou precies ook mijn mening zijn!

Zo komt alles toch nog op zijn pootjes terecht.
Ondertussen is Archie 3 jaar oud. Vorig jaar heeft hij door samenloop van omstandigheden, alleen nog maar Limoges gedaan en won zijn prijs. Dit jaar krijgt hij Limoges en Dax als opdracht.
Als hij op de uitslag net zo vooruit gaat als op de foto en in de hand, dan wordt hij misschien toch nog een goede, want ik vind hem wel mooi geworden; ondanks zijn ‘gebreken’.
Zijn halfzus won in 2020 als 6 jarige, na een loopbaan met 3 keer goede prijzen op Nationaal st.Vincent (1227 KM) een prijs op Nationaal Barcelona ergens  in de middenmoot. Een loodzware vlucht met warm weer en tegenwind en 1395 km ver.

Ben benieuwd en hoop dat Archie net zo goed of beter wordt.
Zonder hoop geen duivensport!